Vanaf mijn pubertijd reist de Criticus met me mee. Hij heeft me belemmerd te zeggen wat ik op mijn hart heb, op reis te gaan als ik daartoe het verlangen voel, contact te maken met anderen, mijn werk naar buiten te brengen en op vele vele momenten en manieren meer.
Ja ik was een expert in zelfkritiek.
Inmiddels ben ik een expert in zelfcompassie.
Dag na dag na dag.
In dit blog lees je
– hoe ik mijn innerlijke Criticus heb getransformeerd
– wat de mindshift van zelfkritiek naar zelfcompassie betekent
– hoe je radicaal voor jezelf kunt leren zorgen en kiezen
– 4 tips voor zelfcompassie
Waarom ik als tiener zo verlegen was
Als tiener ben ik extreem verlegen. De bus naar school is een crime. In de bus zijn er twee soorten stoelen. Vooruit en achteruit. Meestal zijn de ‘vooruit stoelen’ bezet. Als ik in de ‘achteruit stoel’ ga zitten zie ik vele ogen mijn kant op kijken. Dus kies ik er vaak voor om te blijven staan, 20 minuten lang. Maar soms ga ik toch zitten. Dan kijk ik de hele rit strak uit het raam zodat mijn lange haar voor mijn gezicht valt.
Ik wil me het liefst verstoppen.
Ik ben er niet.
Wat ik op dat moment niet door heb is dat in mijn psyche een Innerlijke Criticus actief is. Continu. Deze persoon houdt me nauwlettend in de gaten. Bij alles wat ik doe, zeg, denk of voel is er commentaar. En zeker als ik op de achteruit stoel in de bus zit.
Want dan word ik namelijk zichtbaar.
En dus kwetsbaar.
Dan raakt de Criticus in paniek en wordt het commentaar oorverdovend luid.
‘Wat zullen ze vinden?
Heb je je haar gewassen?
Vindt die jongen daar je wel mooi?
Zit er niet zo lamlendig bij!’ etc. etc. etc.
Als ik dit schrijf voel ik een diepe compassie met het 16 jarige meisje dat ik toen was. En realiseer ik me ‘i have come a long way’. Het duurt nog jaren voordat ik inzie hoezeer de Innerlijke Criticus (vanaf nu IC) me belemmert in mijn leven.
En ook: als hoogsensitief meisje heb ik zo een dunne huid dat alles 10x zo hard binnenkomt. Maar ook dat weet ik in die tijd nog niet.
De authentieke drang tot expressie
Wat ik uiteindelijk doe?
Ik doe auditie op de theaterschool in Amsterdam en wordt aangenomen.
Ik ben er niet.
Zie mij niet.
Laat me maar.
Dat is de onderstroom.
En vervolgens ben ik voortdurend zichtbaar voor de ogen van velen tijdens voorstellingen, presentaties, lessen.
Op de mimeschool maakt de Criticus overuren. En furore.
In die tijd wil ik zo graag op het podium staan en zo graag mijn innerlijke drang tot expressie volgen dat hij alles op alles zet om me tegen te houden. Soms met succes. Soms breek ik er doorheen. En soms is hij ineens afwezig!
Later zegt een psychotherapeut tegen me ‘zo wonderlijk hoe je jezelf voortdurend blootgesteld hebt aan dat wat je het aller-engst vind’.
Terugkijkend kan ik alleen maar zeggen: mijn verlangen om mezelf te bevrijden was groter.
Maar goed. Er was die strijd: de innerlijke Criticus versus de Creatieveling.
Buitenkant versus Binnenkant.
Stoer ‘doen’ versus (hoog)sensitiviteit.
Tegenhouden versus toelaten.
Stagnatie versus stroom.
Veiligheid versus risico.
Angst versus vertrouwen.
Zelfkritiek versus Zelfcompassie.
Het vermogen om je los te maken van de Innerlijke Criticus, en je niet meer te laten domineren door zijn (of haar) veroordelende uitspraken, brengt een grote ommekeer teweeg in je gevoel van eigenwaarde en zelfrespect.
~ Hal & Sidra Stone in ‘De Innerlijke Criticus ontmaskerd’
Je innerlijke Criticus gaan begrijpen
Wie is die innerlijke Criticus nu eigenlijk?
Meestal zijn er 3 gebieden waarop de Criticus negatief commentaar geeft: op je uiterlijk, prestaties of sociale gedrag. Hij kan actief zijn op alle 3 gebieden of op slechts 1. Hij kan zich zelfs richten op jou als persoon. Dan kan hij je een gevoel van verlammende schaamte bezorgen.
Op mijn weg zijn zelfinzicht, zelfcompassie , voice dialogue en mindfulness van grote betekenis geweest. Wat ik uiteindelijk ben gaan begrijpen is dat de innerlijke Criticus zo vreselijk bang is dat hij met alle macht die hij in zich heeft probeert te beschermen wat hij denkt dat beschermd dient te worden.
Want stel je voor dat je een fout maak, iets niet kan, je ware kleuren laat zien, stel je dan voor dat je niet ontvangen word? Wat als je wordt afgewezen, alleen kom te staan, belachelijk wordt gemaakt of pijn gedaan?
Zou zijn negatief commentaar wellicht bedoeld zijn om de kritiek van de buitenwereld voor te zijn?
De grootste angst die ik tegenkom op de mimeschool is zichtbaar worden.
In alles wat en wie ik ben.
En dat wil de Criticus voorkomen.
Want in mij leeft een angstig, kwetsbaar, fragiel meisje dat op zoek is naar bevestiging.
Dat haar blik meer richt naar de blik van anderen dan naar haar innerlijke wijsheid.
Ik heb moeten leren mezelf volledig te accepteren in wie ik ben. Met alles er op en eraan. Mijn hoogsensitiviteit voorop. Dit is nog steeds een ‘ongoing process’.
En jij?
Wat is jouw grootste angst?
Wanneer gaat jouw innerlijke Criticus heel hard zijn best doen om te voorkomen dat waar hij bang voor is bewaarheid wordt?
Inzicht in de Criticus
Inzicht in de beweegredenen en de dynamiek van de Criticus verandert alles. Hoe meer we ons bewust worden van wat hij zegt om ons tegen te houden en waarom hij dat zegt, des te meer we onze grip hervinden om te kiezen.
Kiezen om te luisteren, kiezen om in dialoog te gaan, kiezen om niet te luisteren, kiezen om hem gerust te stellen, kiezen om risico’s te nemen ondanks zijn bezwaren, kiezen om zijn raad op te volgen.
Kiezen om te onderzoeken wie van binnen zich zo laat raken door zijn scherpe woorden.
Weten dat je kunt kiezen brengt je innerlijke kracht in beweging.
Van zelfkritiek naar Zelfcompassie
Het is wezenlijk om een andere mindset te ontwikkelen en een shift te maken in de manier waarop je met jezelf omgaat. Jezelf te voeden in plaats van uit te putten, te steunen in plaats van ondermijnen.
Jezelf compassie te geven.
Aan dat in jou dat aandacht verdient.
Dat kwetsbaar is en onzeker.
Gekwetst is of beschadigd.
Dat vastgehouden wil worden.
Zelfzorg toe te passen.
Iedere dag.
Voor je lichaam dat je draagt.
Voor je sensitiviteit.
Voor je talenten.
Jezelf te accepteren.
In je imperfecties, ‘fouten’, tekortkomingen (die misschien wel talenten ‘in disguise’ zijn…).
In onvermogen, imperfectie, angst, kwetsbaarheid.
In je grootsheid.
Zelfcompassie toe te laten.
Voor het innerlijke Kind, Meisje of Jongen, dat kwetsbaar is en/of gewond.
Voor de innerlijke Criticus die zo hard aan het werk is om onheil te voorkomen.
Voor hoe het is. Nu en hier.
Self kindness betekent dat je mild bent voor jezelf
op het moment dat je faalt of vindt dat je tekortschiet.
~ Kirsten Neff
HSP 3 maanden Programma ‘Neem je (innerlijke) Ruimte in’
START januari 2018
Met veel toewijding heb ik een programma ontwikkeld voor hoogsensitieve vrouwen die de shift willen maken van zelfkritiek en een magere voedingsbodem naar radicale zelfzorg en zelfcompassie.
Vrouwen die er aan toe zijn om te gaan staan voor hun Sensitief Systeem en zorg te dragen voor zichzelf, hun kwaliteiten en hun kostbare lichaam.
Het 3 maanden Programma is er op gericht om fundamenteel te kiezen om bewust op een vriendelijke, steunende en voedende wijze met jezelf om te gaan. En zo je hoogsensitiviteit te omarmen, voeden en tot bloei te brengen.
Zo komt in het programma aan de orde hoe je
[list icon=”leaf” font_size=”16″ icon_color=”#d4a42c” text_color=”” bottom_margin=”10″]
- een milde en compassievolle manier kunt cultiveren in de manier waarop je met jezelf omgaat
- je bewust word van je innerlijke Criticus en met hem (of haar ) in dialoog leert gaan
- een voedende basis kunt scheppen
- voor je lichaam kunt zorgen en om kunt gaan met overprikkeling
- je eigen ruimte en grenzen kunt bewaken
- mindfulness, zachtheid en self-kindness kunt integreren in je leven
- jezelf op no. 1 kunt plaatsen zonder schuldgevoel [/list]
Zelfcompassie ontwikkelen is een weg van het hart.
Stapje voor stapje zul je sterker verbonden raken met je hart en met het centrum in je lichaam.
Zodat je makkelijker kunt kiezen voor zelfcompasie in plaats van zelfkritiek.
Zodat je hoogsensitiviteit zal kunnen bloeien.
Het zal je leven veranderen.
4 tips voor meer Zelfcompassie
[list icon=”leaf” font_size=”16″ icon_color=”#d4a42c” text_color=”” bottom_margin=”10″]
- Neem iedere dag ruim de tijd om te zorgen voor je lichaam.
Wat heb je nodig? Hoe kun je dat jezelf geven? - Mediteer.
Kies een moment van de dag waarop je de tijd en ruimte voor jezelf hebt. Neem 20 minuten of langer om met jezelf te zijn.
>>> Deze meditatie vind ik zelf heel prettig om naar te luisteren. - Laat los – al is het maar voor een moment – hoe het zou moeten zijn en omarm hoe het is.
Je uiterlijk, je lichaam, andere mensen, de situatie, wat anderen van je denken. Keer je aandacht naar binnen en laat haar rusten in de ruimte van je hart. Zak als het ware in de stilte van je hart en doe niets. - Geef jezelf een cadeau.
Iets kleins of iets wat je al een tijd wilt doen of ontvangen. Ontvang je cadeau helemaal. Het mag.[/list]
Heb je vragen?
Ik beantwoord ze graag!
Neem hier contact met me op.
met warmte,
Anita
Doe je mee met het 3 maanden Programma Neem je (innerlijke) Ruimte in.
Je bent meer dan welkom.
* ) Dit blog is gebaseerd op een blog dat ik heb geschreven voor Being Moved, mijn andere bedrijf.
Daar ga ik meer in op het aspect van de Creatieveling en minder op hoogsensitiviteit.
>> lees het blog hier