Ben je te DRUK om van je leven te GENIETEN?

Na een ziekteperiode van 5 jaar verander ik radicaal van levensstijl.

Van gericht op ‘out there’  en voortdurend iets willen bereiken naar een contemplatieve levensstijl gericht op vervulling, kwaliteit en stilte.

Waarna ik pas werkelijk ontdek dat ik hoogsensitief ben.

 

 

Tot zo’n jaar of 20 geleden leid ik een snel, afwisselend en behoorlijk outgoing leven.

 Ik woon in Amsterdam op een bovenetage, ben afgestudeerd aan de theaterschool, heb een vrolijke en liefhebbende partner en ben verwachtingsvol naar de toekomst. Mijn leven bestaat uit veel afspraken, theaterbezoek, dansen. En het bestaat uit veel zoeken. Naar mogelijkheden om mijn verlangen te realiseren iets te betekenen in de podiumkunsten. Ik heb het er maar druk mee.

 

Voortdurend ben ik me bewust van de gedachte dat het leven voorbij is voor ik het in de gaten heb. Ik wil er alles uithalen wat er in zit. Het liefst NU. Ik ben continu bezig ergens aan te komen, in de toekomst. Maar dit realiseer ik me pas later.

 

STOP!

Tijdens een reis met mijn partner  van 2 maanden naar Kenia word ik ziek. Malaria. Infecties. Uitmondend in Chronisch Vermoeidheid Syndroom. Ik word gedwongen direct te stoppen met alles wat ik doe.

5 jaar lang werk ik niet. In die periode ontdek ik SLOW. Oftewel Vertragen. Onthaasten. Stoppen. Lanterfanten. Niks doen.

Een zegen. Zeg ik ook achteraf. Want echt, geloof me, niets is meer heilzaam gebleken dan deze radicale vertraging in mijn leven.

Op het moment zelf is het overigens absoluut geen zegen. Mijn snelle geest is niet bereid om haar ambities op te geven en mijn wilskracht sputtert flink tegen. (Af en toe nog steeds trouwens) Want waarom zou ik als jonge vrouw het leven moeten leiden van een bejaarde? Leven betekent voor mij – veel – doen, in beweging zijn, reizen, dansen…..  En niet saai…. niks…. doen. Snelheid is synoniem aan leven.

Vertragen kan ik altijd nog, als ik oud ben.

 

Snel als standaard

Met zijn allen leven we in een cultuur waar niet alleen snelheid overgewaardeerd wordt, maar traagheid ondergewaardeerd. We zijn bezig alles sneller en sneller te maken. Snelheid is lekker, leuk, licht, en hoe sneller hoe lekkerder, leuker, lichter. En hoe meer, hoe meer genieten. Denken we.

Maar, zonder het te beseffen raken we verstrikt in een rat race van meer-meer-meer en leuker-leuker-leuker. Dan worden we geïrriteerd als dingen langzaam gaan, zowel in het dagelijks leven als in ons werk. Als een pagina op internet te langzaam laadt willen we sneller internet, als iemand niet meteen reageert op een app, sms of mail, dan is er misschien iets aan de hand.

Uiteindelijk zorgt voortdurend leven in snelheid voor een gevoel van gejaagdheid. Die uiteindelijk leidt tot stress en ontkoppeling van je innerlijke belevingswereld.

 

Langzaam leven omarmen

Misschien is het wel andersom. Gaan de dingen niet te langzaam maar is onze geest te snel. De rat race is dan niet buiten je maar binnenin je. En dan is maar de vraag of je werkelijk kunt genieten.

Langzaam, ja langzaam is niet voor nu, is voor later, of voor de vakantie. En dan nog. Hoe langzaam ben je werkelijk in je vakantie? Kun je werkelijk genieten van vrije tijd? Want als alles langzamer gaat slaat vaak het ongeduld toe.

Dat ongeduld….. waar komt dat vandaan?
We hebben geleerd om te streven. Want dan krijg je vervulling. We hebben geleerd dat je iemand bent als je iets bereikt. ‘Out there’ .

We hebben geleerd onze wilskracht te gebruiken. Want dan ben je moedig en dapper en kun je je doelen verwezenlijken.

In de vakantie hoeft niks. En dan raken de wil en het streven lichtelijk ontredderd. Leg dat maar eens af in een paar weken.

 

When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up.
I wrote down ‘happy’. They told me I didn’t understand the assignment,
and I told them they didn’t understand life.

~ John Lennon

 

Tragere levensstijl: go with the Flow

Voor mij is tijdens mijn ziekteperiode de weg vrijgemaakt voor een andere levensstijl. Ik werd radicaal in andere perceptie over snelheid, traagheid, vervulling en genot geslingerd.

Het kostte strijd en frustratie. Loslaten en overgave.

Maar het bracht naar de diepste diepten van mijn binnenwereld. Ik heb mezelf ontmoet en de intimiteit van mijn eigen gezelschap leren waarderen. Ik heb ontdekt dat hoe minder ik doe, des te meer ik beleef.

 

 

De zegen van NU

Uit het diepst van mijn hart kan ik nu zeggen: het besef dat ik in ieder moment de keuze heb om te stoppen met rennen en najagen en meer in het NU te (be)leven is one of the best things ever happened. Daarom ben ik met deze site gestart.

Genieten is voor mij onder andere verbinding voelen in het moment, ontspannen zijn, plezier, stroom, flow. Dat heeft niks te maken met snelheid – hoewel ik daar zeker van kan genieten ! – maar meer met de manier waarop ik iets beleef.

 

Te Druk om te Genieten ? Of te Snel om te Voelen?

Vertragen maakt me er van bewust dat ik mag opletten dat ik niet teveel doe in te weinig tijd.  En bovenal dat de manier waarop ik iets doe de kwaliteit van mijn beleving bepaalt. Gehaast, zonder aandacht en in de ‘doe’-modus of wat langzamer of met meer aandacht en een open blik.

Niet eens zozeer wat ik doe maar hoe. Het is een wezenlijk verschil in hoe ik de kwaliteit van mijn leven ervaar.

 

Hoogsensitief ….. happy to slow down

Hoe meer ik vertraging en stilte in mijn leven toelaat des te duidelijker zie ik hoezeer ik het nodig heb. Want mijn lichaam is extreem sensitief. Ik voel alles. En dan bedoel ik ook alles. Herstellen, opladen en gezond blijven…. daarvoor moet ik toch echt stoppen en verlangzamen.

Stukje bij beetje heb ik mijn extreme gevoeligheid omarmd. Nu is mijn leven afgestemd op mijn hoogsensitief systeem. En ik voel diep ontroering. Hoogsensitiviteit is met recht een gave.

Met een duidelijke stem die roept : Stop. Vertraag. Wees stil.  Voel na. Contempleer.

En nu luister ik.

 

Behoefte om te vertragen?

 

Hoe is het voor jou?
Ben je te druk om te genieten van je leven?
Leef je meer snel of traag ? En waarom?
Ik ben erg benieuwd naar je reactie!