Dit is het tweede deel van een serie van drie over doen door niet-doen, het Taoïstische principe wu wei.
In deel 1 ging ik in op het verschil tussen de weg van (je best) doen en niet-doen (wu wei). Ik liet zien hoe voor hoogsensitieve mensen het principe van wu wei kan bijdragen aan een leven vanuit moeite-loosheid. De Tao van Poeh, één van mijn lievelingsboeken, is een grote inspiratiebron.
In deel 2 deel ik mijn mijmeringen over wu wei en HSP ondernemerschap. Hoe kun je een moeite-loze zzp’er zijn ?
Werk en niet-doen : als zzp’er moeiteloos ondernemen?
Misschien ben jij ook een zelfstandig ondernemer en dan herken je wellicht het volgende. Als zzp’er ‘moest’ ik veel van mezelf. Ik moest er op uit, netwerken, mezelf zichtbaar maken, adverteren, mezelf laten zien op social media, actief zijn. En nog veel meer.
Het zelfstandig ondernemerschap betekende veel ‘doen’ omdat ik handelde vanuit de overtuiging ‘Als ik niks doe, dan gebeurt er ook niks’. Deels waar en deels niet. Ik voelde dat dit niet was waarom ik voor mezelf was begonnen.
In mijn privé-leven was ik in verbinding met niet-doen. Spelen, de stroom volgen, in het moment zijn en laten gebeuren wat nodig is … ik voelde en wist ‘dit is de Weg’.
Maar hoe kon ik werken aan mijn bedrijf zonder teveel mijn best te doen, zonder moeite en zonder continu mijn wilskracht in te zetten?
Hoe kan ik meer in flow zijn en meer moeiteloosheid toelaten?
‘How to work without doing’?
De valkuilen van ondernemen
Wat ik ontdekte was dat ik in mijn werk niet alleen teveel tijd investeerde – meer dan goed voor me was – maar ook merkte dat ik werkte met een soort van haast en met teveel focus op het eindresultaat.
Dat uitte zich in te ingespannen kijken naar het scherm van mijn laptop, te weinig oog voor pauzes, ideeën niet los kunnen laten, voortdurend eager zijn en op zoek naar kansen om te benutten. Outgoing en open voor interessante mensen of samenwerkingspartners, concepten en marketingmateriaal blijven verbeteren, nieuwe tools uitproberen. Te, te, te, te.
Te. Veel. Doen. Dus.
Kortom, ik begon te verlangen naar workshops en retraites zoals ik ze zelf aanbied, te onthaasten, ontspannen, in het moment te zijn, mijn eigen flow te volgen en verbonden te zijn met mijn centrum. Terwijl ik aan mijn bedrijf werkte.
Ahum, hier gaat iets niet goed.
Wat zorgde er voor dat ik privé wel in verbinding kon zijn met niet-doen en in mijn werk niet? Hoe kan ik mijn eigen practice toepassen als ik aan het werk ben in mijn bedrijf? Is het mogelijk om aan mijn bedrijf te werken EN wu wei te ervaren?
Laten we nog even teruggaan naar wat niet-doen ook al weer is.
Uit deel 1: Niet-doen is niet niets doen. Het is doen met de minste (in)spanning, zonder moeite.
Handelen dat voortkomt uit een innerlijk aanvoelen van het natuurlijk ritme van de wereld in en om je.
Wu wei nodigt uit om met een frisse blik te kijken naar waar je lichter kunt leven.
Doen zonder wil en zonder inspanning.
Doen door niets te doen, maken of veroorzaken.
Wil en inspanning….. daar resoneert iets.
Hoe kan het anders?
Ik trapte in de open-deur-valkuil van teveel, te lang, te snel, te veel alleen. En vooral had ik last van de overtuiging dat werken hetzelfde is als (je best) doen.
Vooropgesteld: het is geweldig om als zzp’er te werken en mijn eigen plaats in de wereld in te nemen. Ik geniet er enorm van om mijn expertise, aandacht en liefde voor mijn vak te delen en te zien hoe dat andere mensen raakt en ondersteunt op hun pad.
Maar privé en werk – zeker als je voor jezelf werkt – hoeveel verschilt het eigenlijk? Mogen ze niet beide de stroom van het leven volgen? Ik vind inmiddels van wel.
Wat ik heb gedaan?
Mindshift:
Allereerst heb ik mijn mindset onderzocht en mijn innerlijke perfectionist en harde werker vrij af gegeven. Evenals de angsthaas, doordouwer, op-de-borst-klopper en onhaalbare-doelen-steller.
Loslaten:
Ook heb ik losgelaten dat ik het zou moeten doen op de manier van de self-made women and men out there met stappenplannen, focus, doelen en vooral de mindset van ‘je kunt ieder doel bereiken als je maar’.
Stoppen met doen op wilskracht
Ik ben gestopt met willen bereiken vanuit mijn wilskracht en doorzettingsvermogen.
Vertrouw in de stroom
Iedere dag verbind ik me met mijn innerlijke stroom en stem af op wu wei, doen door niet-doen.
Combineer de kracht van intentie met niet-doen: En als laatste onderzoek ik voortdurend hoe ik de kracht van intentie kan gebruiken om op de juiste weg te blijven en een bloeiend bedrijf op te bouwen.
Co-creatie, support en accountability.
Niet meer helemaal alleen doen. Ik vraag hulp. Support. Reflectie. Deel mijn successen en fouten. Lach en huil met mede-onderneemsters. Bevind me in verschillende community’s. Spar en co-creëer.
Eerlijk gezegd: ik bloei. En hopelijk bloeit mijn bedrijf mee.
Indien niet, dan zal ik nog minder moeten ‘doen’, effectiever met mijn tijd omgaan, meer vertrouwen, beter voor mezelf zorgen en wellicht ook meer geduld mogen (nee niet moeten….) hebben.
De practice van niet-doen: dagelijks bewust Zijn
Wu wei is inmiddels een integraal onderdeel in mijn leven. Al meer dan 17 jaar. Nu ben ik me zowel privé als in mijn werk me er direct van bewust wanneer ik in de modus schiet van (mijn best) doen. En kan ik ernaar handelen.
Ok eerlijk…. in mijn werk duurt het soms wat langer. It’s a work in progress. En dat mag.
Wat kun nu je doen om wu wei te cultiveren?
Pauzeren en ontspannen: neem een rustpauze, doe wat fysieke oefeningen, mediteer een minuut of 5 te mediteren of ga wandelen in de natuur.
Geef jezelf toestemming om ieder uur – of iedere 2 uur – te stoppen en naar binnen te schouwen om te zien wat je doet verkrampen en je in een hogere versnelling doet schieten. Wat heb je nodig om te ontspannen?
Onderzoek je gedachten: welke gedachten of overtuigingen zetten je aan om je best te doen? Kun je deze nu loslaten? Is het nodig ze te onderzoeken?
Stop en keer naar binnen: neem ruimte en tijd om regelmatig aandachtig te zijn en naar binnen toe te ontspannen. Net zolang tot je de stroom in jezelf weer kan voelen.
Wat doen we met doelen ?
Niet-doen is niet iets dat je een keer ‘doet’ en dan kent en weet. Het is een voortdurende dagelijkse practice die verschillende lagen in jezelf aanraakt. Doen zit diep in onze Westerse cultuur en is in mijn ervaring eveneens diep aanwezig in mijn lijf en psyche.
Ook denkt onze snelle geest iets begrepen te hebben en is dan al weer op zoek naar een volgende interessant concept. Niet-doen is zo’n concept dat jarenlang bij je kan blijven en je kan inspireren en her-inneren wat ook alweer maakt dat je doet wat je doet. Zo is het althans voor mij.
Dus wat doen we dan met doelen?
Bij kwam mij de vraag op : ‘Hoe volg ik mijn stroom, terwijl ik mezelf een doel stel of een verlangen heb ?’
Op dit moment kom ik uit op het volgende.
Het woord doel heb ik vervangen door intentie. De intentie is de richting waarin ik me wil begeven met mijn werk.
Iedere dag houd ik deze intentie tegen het licht om te zien of ze nog innerlijk klopt voor waar ik nu sta.
Ik denk in kleine stapjes. Wat is er nodig? Welk stapje kan ik nu zetten om dichterbij dichter bij mijn intentie te komen?
Verder laat ik los en vertrouw ik de vruchten van mijn werk.
En af en toe laat ik me inspireren door busines coaches om op het juiste moment – binnen de stroom – een juiste actie te kunnen uitvoeren. Want dat is het andere deel dat waar is.
Hoe ontspannen onderneem jij?
Wellicht herken je iets in je eigen manier van ondernemen en kun je iets hiervan toepassen in je eigen praktijk. Ik ben benieuwd hoe jij werkt en wat voor rol moeiteloosheid speelt in jouw leven.
Graag lees ik je commentaar.
met warmte,
Anita
Benjamin Hoff (Tao van Poeh)
in gesprek is met Poeh over wu wei
‘Tao handelt niet maar niets wordt niet gedaan'”.
“Dat klinkt als een raadsel”, zei Poeh.
“Het betekent dat Tao niet ingrijpt in de dingen, ze niet forceert,
maar ze op hun eigen manier te werk laat gaan
om op een natuurlijke manier tot resultaten te komen.
Alles wat dan gedaan moet worden, wordt dan gedaan”.
“Oh ja”, zei Poeh.
“In het Chinees zou dat principe Wu Wei Wu heten.
Doen zonder te doen.
Van Wu Wei Wu komt Tzoe Jan, ‘zelf zo’.
Dat betekent dat de dingen vanzelf gebeuren, spontaan”.
“Oh ja”, zei Poeh.